آموزش برنامه نویسی سی پلاس پلاس به زبان ساده
آموزش برنامه نویسی سی پلاس پلاس
همیشه یکی از زبان های برنامه نویسی که در دانشگاه تدریس می شود و به عنوان درس دانشگاهی در چارت هر دانشگاهی برای رشته کامپیوتر در نظر گرفته می شود زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس هست زبانی آکادمی که اکثر برنامه نویسان ابتدا از این زبان و زبان برنامه نویسی سی شروع کرده اند . در این پست کتابی رو آماده کرده ایم که در مورد آموزش زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس هست که در قالب ۵۰ صفحه به صورت خلاصه و مفید به آموزش این زبان برنامه نویسی می پردازد .
آموزش آسان سی پلاس پلاس برای تمامی کسانی که می خواهند به راحتی و در اسرع وقت یاد بگیرند.
سرفصل های کتاب آموزش برنامه نویسی سی پلاس پلاس به زبان فارسی :
- مبانی ++C
- دستورات ورودی و خروجی
- تصمیم گیری و تکرار
- توابع
- نوع داده ای ساخت یافته شامل:
- آرایه ها، رشته ها، ساختار ها، یونیون ها، کلاس ها
- اشاره گر ها
توضیحی هم در مورد زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس دهیم ، ++C (بخوانید سی پلاسپلاس) یک زبان برنامهنویسی رایانهای همهمنظوره، شیءگرا، سطح بالا و چندرگه (که از برنامهنویسی رویهای، تجرید دادهها و برنامهنویسی شیءگرا پشتیبانی میکند)، عمومی و با قابلیتهای سطح بالا و سطح پایین میباشد. این زبان دارای قابلیتهای انواع داده ایستا، نوشتار آزاد، چندمدلی، معمولاً زبان ترجمه شده با پشتیبانی از برنامهنویسی ساختیافته، برنامهنویسی شیءگرا، برنامهنویسی جنریک است. از آنجا که در سی++ اشیاء را میتوان ابتدا به ساکن از کلاسهایی ایجاد کرد که به هیچگونه سلسله مراتب ردهها و وراثت مقید نیستند، لذا سی++ از برنامهسازی شیء بنیاد (object-based programming) نیز پشتیبانی میکند. ++C به همراه جد خود C از پرطرفدارترین زبانهای برنامهنویسی تجاری هستند.
++C یک زبان سطح میانی در نظر گرفته میشود؛ این زبان دارای قابلیت زبانهای سطح بالا و پایین بهصورت همزمان است.
++C توسط بییارنه استراستروپ ریاضیدان دانمارکی در سال ۱۹۷۹ در آزمایشگاههای بل (Bell Labs)، برای بهبود زبان سی و بر مبنای آن ساخته شد و آن را «C با کلاس» (C With Classes) نامگذاری نمود. در سال ۱۹۸۳ به ++C تغییر نام داد. توسعه با اضافه نمودن کلاسها و ویژگیهای دیگری مانند توابع مجازی، سربارگزاری عملگرها، وراثت چندگانه، قالب توابع، و پردازش استثناء انجام شد. این زبان برنامهنویسی در سال ۱۹۹۸ تحت نام ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۱۹۹۸ استاندارد شد. نسخهٔ فعلی استاندارد این زبان ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۲۰۱۴ است.